Opis
Pierwsza parowozownia w Rozwadowie powstała już w latach 80-tych XIX wieku, ale najbardziej okazały i charakterystyczny obiekt – dużą, prostokątną halę postojowo-naprawczą – wybudowano podczas niemieckiej okupacji. Pełniła ona swoją funkcję aż do września 2001 r. po czym stała nieużywana jeszcze przez kilkanaście lat. Pomysłów na jej zagospodarowanie nie brakowało: lofty, centrum handlowo-rozrywkowe, lokalny skansen kolejnictwa – to propozycje, które pojawiały się najczęściej. Żaden nie doczekał się realizacji, a dewastacja postępowała. Ostatecznie w 2014 r. pozbawioną już zewnętrznych torów parowozownię zaczęto rozbierać, co ostatecznie zakończyło jej ponad 70-letnią historię.
Parowozownia pełna parowozów. Zdjęcie prawdopodobnie z ok. połowy lat 70-tych XX w. Fot. ze zbiorów Michała Chałupczaka.
Na zewnątrz dawny wagon bagażowy w roli magazynu, wewnątrz ST44. Fot. ze zbiorów Michała Chałupczaka.
Po lewej niezidentyfikowane parowozy, po prawej Pt47-126. Fot. ze zbiorów Michała Chałupczaka.
Od lewej: Pt47-126, Pt47-137, niezidentyfikowana SM42. Fot. ze zbiorów Michała Chałupczaka.
Lata świetności: widok na parowozownię z wieży ciśnień w Charzewicach. Fot. Paweł Zajączkowski. 1976 r.
Ostatnie dni lat 90-tych, pod szopą tłok: ST44-356, ST44-358, SM42-368 z CM Lublin, ET41-038 z CM Skarżysko-Kamienna i wagony warsztatowe, w tym krótki „ryflak” czyli wagon typu 94A. Fot. Artur Szymański. 27 grudnia 1999 r.
Kwiecień 2000 r. Przed szopą widoczny tender Ty2-16, oprócz tego ST44, SM42 i SU45. Fot. Michał Chałupczak.
Kwiecień 2000 r. Oprócz lokomotyw spalinowych, widoczna żółto-niebieska jednostka i elektrowóz ET41.
Ostatnie lata funkcjonowania: parowozownia w maju 2001 r.
ET41-134 na jednym ze zelektryfikowanych torów przed halą parowozowni. Maj 2001 r.
SM48-007 wraz z innymi spalinówkami przed parowozownią. Maj 2001 r.
Niedługo po wyłączeniu z eksploatacji – 1 maja 2002 r. Fot. Dominik Dobrzański.
Przeszklenia w starej części jeszcze prawie w komplecie. Fot. Dominik Dobrzański.
Rok 2010. Szyb ubywa, zarośli przybywa.
Marzec 2012. Roboty rozbiórkowe – na razie objawiające się tylko tabliczkami na drzwiach.
Tory jeszcze leżą, ze świetlików zostały resztki.
Wnętrze nowszej części hali.
Wnętrze starszej części hali.
Drzwi w przepierzeniu.
Maj 2013 r. Torów brak, sieć trakcyjna jeszcze wisi.
Maj 2014 r. Ostatnie spojrzenie – z nieba. Fot. Karol Niećko.
Czerwiec 2015 r. Torów brak, sieci trakcyjnej brak, parowozownia zburzona.